Szewcy. Naukowa sztuka ze „śpiewakami” w trzech aktach powstała w latach 1927 – 1934 jako efekt literackich, plastycznych i filozoficznych poszukiwań Witkacego. Dopiero w 1948 r. wydano ją po raz pierwszy, a wystawiono w r. 1957. To ostatni dramat autora, kwintesencja katastroficznej wizji człowieka, władzy, kultury. To wciąż współczesna i nośna polemika nie tylko z kanonem polskiego romantyzmu, ale również z witkiewiczowską teorią Czystej Formy.

Szewcy wymykają się łatwej interpretacji czy ocenie, toteż wciąż inspirują do analizy losu jednostki, bezradnej wobec totalitaryzmu i nieuchronnych wynaturzeń każdej władzy. Są sztuką wręcz zatrważająco nowoczesną, profetyczną w obrazie degrengolady systemu wartości i wszelkich dokonań naszej cywilizacji, cywilizacji – jak rewolucja – pożerającej własne dzieci.