Sławomira Łozińska – aktorka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Al. Zelwerowicza w Warszawie. Debiutowała w 1973 r rolą Ludmiły w sztuce „Wacława dzieje” w reż Adama Hanuszkiewicza w Teatrze Narodowym. Po dyplomie, od 1975 r związana na stałe z tym teatrem. Współpracowała z Teatrem Współczesnym w Szczecinie, Teatrem Nowym, Teatrem Ochoty, Teatrem Polonia, Teatrem Miejskim w Lesznie, Teatrem Capitol. Grała w teatrze tv, Teatrze Polskiego Radia, filmach i serialach telewizyjnych, filmach fabularnych. W latach 1996 – 2002 była wiceprezesem Związku Artystów Scen Polskich. W latach 2003 – 2005 była członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. W latach 2008 – 2013 była Dyrektorem Naczelnym Teatru Ateneum.
Piotr Ratajczak – absolwent Wydziału Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie oraz Wydziału Reżyserii Filmowej „Studio Prób” w Szkole Mistrzowskiej im. Andrzeja Wajdy „Wajda School”. Konsultant Programowy Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Dyrektor Artystyczny i pomysłodawca Festiwalu Debiutów Reżyserskich „M-Teatr” w Koszalinie, były kierownik literacki Teatru Współczesnego w Szczecinie, były dyrektor artystyczny Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu oraz wieloletni członek komisji artystycznej Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie. Wyreżyserował ponad 60 spektakli na kilkunastu scenach polskiego teatru m.in. w Poznaniu, Krakowie, Warszawie, Szczecinie, Olsztynie, Wałbrzychu, Katowicach, Sosnowcu, Opolu. W polskim teatrze rozpoznawany jest jako twórca inspirujący się literaturą reportażu i dokumentu („Kolaboranci” wg Angeliki Kuźniak w Opolu, „Biała siła czarna pamięć” Marcina Kąckiego w Białymstoku, „Czeski Diplom” Mariusza Szczygła we Wrocławiu, „Żeby nie było śladu” Cezarego Łazarewicza w Warszawie), inspirujący się i przekładający na teatralną rzeczywistość scenariusze filmowe („Stowarzyszenie Umarłych Poetów”, „Wodzirej”, „Bez znieczulenia”, „Piszczyk”, „Aktorzy prowincjonalni”, „Dziewczyny do wzięcia”) we współpracy z cenionymi polskimi dramaturgami (Piotr Rowicki, Artur Pałyga, Jan Czapliński). Sięga też po klasykę we współczesnej estetyce („Ziemia Obiecana”, „Lalka”, „Zły” Tyrmanda, „Ryszard III” Szekspira, „Kartoteka” Różewicza, „Szewcy” Witkiewicza, „Tango” Mrożka) oraz literaturę dla młodzieży („Sposób na Alcybiadesa” Niziurskiego, ”Stawiam na Tolka Banana” Adama Bahdaja). W swoich realizacjach skupia się na gorących tematach społeczno-politycznych (np. „Biała siła, czarna pamięć”, „Bez znieczulenia”, „On wrócił’, „Debil”, Maliny Prześlugi) lub dotyczących kontrowersji najnowszej historii. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień za najlepszą reżyserię i najlepszy spektakl na festiwalach: nagroda za reżyserię i najlepszy spektakl na Festiwalu „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu („Biała siła, czarna pamięć” oraz za „Czeski Diplom”, „Debil”) , Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej („Tato nie wraca”, „Chłopiec malowany”, „Obywatel Piszczyk”). Nagroda Publiczności dla „Czeskiego Diplomu” na Festiwalu Raport w Gdyni, Nagroda Publiczności dla „Niewiernych” na Festiwalu Fanaberie Teatralne w Wałbrzychu, nagrody za najlepszy spektakl i reżyserię na Śląsku za „Złego” Tyrmanda (Złote Maski) a także Nagroda Marszałka Zachodniopomorskiego: „Zasłużony dla miasta Szczecina”.
Spektakle Ratajczaka wielokrotnie prezentowane były na najważniejszych polskich festiwalach min: Boska Komedia w Krakowie, Raport w Gdyni, Warszawskie Spotkania Teatralne, Rzeczywistość Przedstawiona w Zabrzu, Interpretacje w Katowicach, Kontrapunkt w Szczecinie, Opener Festival w Gdyni, Metafory rzeczywistości w Poznaniu, Festiwal Prapremier w Bydgoszczy itd.
Marek Troszyński – filolog, edytor, krytyk literacki i teatralny, profesor Instytutu Badań Literackich PAN. Wykładał na UKSW i Uniwersytecie Warszawskim (Artes Liberales). Uczestnik grantów badawczych; stypendysta Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu oraz Funduszu im. St. Lama. Członek Rady Programowej i współpracownik Centrum Technologii Językowych CLARIN-PL (Common Language Resources and Technology). Autor krytycznych opracowań pism Juliusza Słowackiego (m.in. Samuel Zborowski, Dziennik niektórych dni mego życia, Korespondencja). Pomysłodawca inicjatyw performatywnych (m.in. Król-Duch nad Wisłą – czytanie poematu). Z grupą studentów współpracował z reżyserem Łukaszem Kosem przy inscenizacji Króla-Ducha w Teatrze Polskim połączonej z ostatnią prapremierą urywka dramatycznego Słowackiego pt. Książę Michał Twerski.
Marzenna Wiśniewska – teatrolożka, adiunktka w Instytucie Nauk o Kulturze Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zajmuje się estetyką teatru współczesnego, w tym szczególnie teatrem w kontekście innych mediów i nowych technologii, historią i teorią teatru lalek, dramatem i teatrem dla dzieci i młodzieży, ponadto teorią i praktyką zarządzania w kulturze, animacji kulturowej oraz pedagogiką teatru. Autorka książki „Archipelag indywidualności. Solowe teatry performerów współdziałających z materią” (Toruń 2022). Współredaktorka monografii naukowych, autorka artykułów publikowanych w tomach zbiorowych i czasopismach. Publikuje na łamach „Teatru” i „Teatru Lalek”. W latach 2001-2011 była kierowniczką literacką Teatru Baj Pomorski w Toruniu. Kierowniczka naukowa projektu „Dorman. Archiwum Otwarte”, prowadzonego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie (2016-2019). Członkini komisji eksperckich programów „Teatr Polska” (2016, 2017), „Lato w teatrze” (2018, 2019), Konkurs im. Jana Dormana (2020), jurorka konkursów i festiwali, m.in. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2020), 37. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży (Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu, 2023). Należy do kolegium redakcyjnego pisma „Teatr Lalek”. Członkini Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych.
Kalina Zalewska – teatrolożka, krytyczka teatralna, współpracowniczka miesięcznika „Teatr”, gdzie w l. 2009-2020 była zastępcą redaktora naczelnego, prowadziła dział „Po premierze” i publikowała własne teksty. Współpracuje z Instytutem Teatralnym: e-Raptularzem i przy projekcie „Dramaty wybrał Zbigniew Raszewski”, realizowanym przez IT z II Programem Polskiego Radia. Nieregularnie publikuje na portalu teatrologia.pl. Autorka rozprawy „Kultura stanu wojennego na przykładzie likwidowanych związków twórczych” [w:] Droga do niepodległości. Dzieje Solidarności 1980-2005, red. A. Borowski, Warszawa 2005, s. 301. Kilkukrotna selekcjonerka Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej i Konkursu „Klasyka Żywa”.
