dr Patryk Kencki (przewodniczący)
Teatrolog. Adiunkt w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, wykładowca Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. W przeszłości związany z warszawskim Muzeum Teatralnym, pracował również jako adiunkt na Wydziale Aktorskim i Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie oraz jako sekretarz redakcji „Pamiętnika Teatralnego”. Autor stu kilkudziesięciu publikacji, w tym monografii: „Inspiracje starotestamentowe w dramacie polskiego renesansu (1545-1625)”, Warszawa 2012; „Staropolski Molière”, Warszawa 2021.
dr hab. Artur Duda
Teatrolog, performatyk, profesor uniwersytetu zatrudniony w Instytucie Nauk o Kulturze UMK w Toruniu, kierownik Katedry Kulturoznawstwa. Zajmuje się problemami teorii dramatu i teatru: relacją między tekstem dramatu a jego inscenizacją, estetyką teatru współczesnego, w szczególności teatrem polskim, litewskim i niemieckim, historią teatru polskiego i niemieckiego w Toruniu oraz badaniami z zakresu performatyki, które obejmują m.in. kulturowe korzenie piłki nożnej, muzyki rockowej i reality show, a także performans na żywo jako medium ludzkie. Autor książek „Teatr realności” (2006), „Performans na żywo jako medium i obiekt mediatyzacji” (2011), „Reżyserskie strategie inscenizacji dzieła literackiego” (2017), „Teatr w Toruniu 1904-1944. Opowieść performatyczna” (2020). Publikował ponadto w „Pamiętniku Teatralnym”, „Teatrze”, „Didaskaliach” i kwartalniku „Litteraria Copernicana”. Stały współpracownik Centrum Badania Teatru Europy Wschodniej powołanego przy Akademii Teatralnej w Szanghaju w 2018 roku.
dr Kamila Łapicka
Badaczka polskiego oraz hiszpańskiego teatru i dramatu współczesnego. Doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa hiszpańskiego. Aktualnie zajmuje się życiem teatralnym Madrytu w XXI wieku, autofikcją teatralną, twórczością Juana Mayorgi oraz teatralnymi relacjami między Hiszpanią a krajami Ameryki Łacińskiej. Publikuje na łamach „Teatru”, „Didaskaliów”, „ADE Teatro”.
dr Michał Mizera
Doktor nauk humanistycznych, polonista, teatrolog, europeista (wszystkie kierunki ukończone na UJ), adiunkt w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza oraz na Wydziale „Artes Liberales” UW, gościnnie wykładał w Instytucie Filologii Klasycznej oraz Instytucie Anglistyki UW, krytyk teatralny i eseista. Publikował m. in. w „Dialogu”, „Teatrze”, „Tygodniku Powszechnym”, „Ruchu Muzycznym”, „Performerze” i „Pulsie Biznesu”. Współorganizator festiwali („Dedykacje” i „Dramaty narodów” w Krakowie, „Gorzkie żale” w Warszawie, „Pępek świata” w Zakopanem), wypraw teatralnych i wakacyjnych obozów naukowo-artystycznych w cyklu „Rzeczpospolita mniej znana”. Kurator wystaw (krakowski Pałac Sztuki, Muzeum Teatralne w Krakowie, Muzeum Teatralne w Warszawie, Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi). W latach 2014-2015 pełnomocnik Włodzimierza Staniewskiego ds. naukowych w Ośrodku Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Pracuje z młodzieżą wybitnie uzdolnioną i nauczycielami w programach Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. Pomysłodawca i autor programu „Szkoły lusławickiej” w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego poświęconej problematyce reformacji. Współautor programu „Inspiratorium” dla nauczycieli z całej Polski, poświęconego pracy z uczniem wybitnie uzdolnionym. W jego opracowaniu nakładem PIW w 2018 roku ukazały się molierowskie przekłady Bohdana Korzeniewskiego. W kręgu jego zainteresowań badawczych centralne miejsce zajmują zagadnienia recepcji tradycji i międzyepokowego dialogu twórców kultury z Wielkimi Poprzednikami, ze szczególnym uwzględnieniem tradycji antycznej. Szczegółowe zainteresowania oscylują zaś niezmiennie wokół twórczości Williama Szekspira i Jeana Poquelina Moliere’a oraz polskich romantyków, Stanisława Wyspiańskiego i Tadeusza Zielińskiego. Z wiekiem dziwaczeje i zajmuje się zbieractwem teatralnych (i nie tylko) pamiątek oraz teatralną (i nie tylko) globtroterką.
dr Barbara Pitak-Piaskowska
Teatrolożka i kulturoznawczyni. Absolwentka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizuje się w historii musicalu jako gatunku, szczególnie zważając na jego rozwój na tle kultury Stanów Zjednoczonych. W pracy badawczej zajmuje się powinowactwem sztuk i szeroko rozumianą kulturą popularną.
Autorka książki Amerykański musical teatralny i filmowy w zwierciadle groteski oraz wielu artykułów i rozdziałów w monografiach naukowych z dziedziny historii teatru. Aktywna uczestniczka ogólnopolskich i zagranicznych konferencji naukowych. Recenzentka teatralna. Publikuje na portalu e-teatr.pl w ramach Nowej Siły Krytycznej. Była członkinią Komisji Artystycznej 27. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Jest stałą współpracowniczką Centrum Badań nad Teatrem Muzycznym UAM oraz członkinią Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych.
Jacek Wakar
Krytyk teatralny, dziennikarz, publicysta, były kierownik redakcji publicystyki kulturalnej „Dwójki” Polskiego Radia oraz szef działów kultury „Dziennika Polska-Europa-Świat” i „Przekroju”. Kurator projektu Uniwersytet Patrzenia Teatrem w Domu Utopii w Krakowie, juror wielu krajowych i międzynarodowych festiwali teatralnych oraz Warszawskiej Premiery Literackiej. Współprowadzący Nowy Tygodnik Kulturalny. Stały współpracownik miesięczników „Teatr”, „Kraków” oraz magazynu „Presto”. Autor książek „Przyczajony geniusz. Janusz Gajos. 21 opowieści”, „Zawód: aktor” oraz „Pierwsze życie Marka Kondrata”. Od niedawna prowadzi autorski blog „Zdania Wakara”.
Anna Wakulik
Urodziła się w Gdańsku, ukończyła Szkołę Dramatu przy Teatrze na Woli i Instytut Kultury Polskiej UW. W latach 2017–2020 dramaturg teatru Dramatycznego w Warszawie. W latach 2012–2014 kierowniczka literacka Teatru im. Ludwika Solskiego w Tarnowie.
Autorka sztuk Zażynki (Teatr Polski w Poznaniu, reż. Katarzyna Kalwat; The Royal Court Theatre w Londynie, reż. Caroline Steinbeis; sztuka była nominowana do London Evening Standard Theatre Awards 2013, zdobyła Nagrodę Dziennikarzy w konkursie Metafory Rzeczywistości, znalazła się w finale Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej), Bohaterowie (Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, reż. Ewelina Pietrowiak), Zofia (Teatr Powszechny w Warszawie, reż. Beniamin Bukowski). Finalistka Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w latach: 2010 za tekst Krzywy domek (realizacja w cyklu „Teatroteka”, reż. Anna Wieczur-Bluszcz, 2016; Teatr Polskiego Radia, reż. Janusz Kukuła), 2014 za Waszą wysokość (prapremiera: Teatr WARSawy, reż. Katarzyna Kalwat; realizacja w cyklu „Teatroteka”, reż Agnieszka Smoczyńska, 2015; Teatr Polskiego Radia, reż. Julia Mark, 2017), 2015 za Dziki Zachód, 2016 za Błąd wewnętrzny; finalistka Metafor Rzeczywistości 2009 za tekst Sans Souci; laureatka konkursu dramaturgicznego Teatru Wybrzeże za tekst Elżbieta H. (2011).
W latach 2006–2009 rzeczniczka prasowa Teatru Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie. Publikowała w „Dialogu” (sztuki: Sans Souci, Elżbieta H., Zażynki, Wasza Wysokość, Dziki Zachód). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa Pomorskiego i Miasta Gdańska. Rezydentka Royal Court Theatre w Londynie, Willi Decjusza w Krakowie, teatru Sala Beckett w Barcelonie. Prowadziła zajęcia creative writing w Collegium Civitas, Szkole Dramatu i Wyższej Szkole Fotografii w Warszawie, w Teatrze Sala Beckett w Barcelonie, na uniwersytecie w Târgu Mureș i szkole teatralnej Paolo Grassi w Mediolanie. Była selekcjonerką i jurorką Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, pisała felietony na portalu E-teatr.pl. Jej sztuki zostały przetłumaczone na niemiecki, włoski, angielski, rumuński, kataloński, francuski, węgierski, hebrajski. W roku 2021 ukazała się antologia jej sztuk Błąd wewnętrzny (Wydawnictwo Akademickie, Kraków), w 2022 roku ukaże się książkowe wydanie sztuki „Grupa krwi” (Wydawnictwo Instytutu Teatralnego, Warszawa).
