Niekonwencjonalna inscenizacja na motywach powieści Król Maciuś Pierwszy Janusza Korczaka w reżyserii Konrada Dworakowskiego jest próbą skonfrontowania klasycznej historii ze współczesnością. Budowana za pomocą obrazów, opowieść o samotności dziecka wobec zadań, które są ponad jego siły, odbiega od tradycyjnego, opartego na fabule sposobu narracji. Przedstawienie skierowane jest do starszych dzieci i młodzieży. W spektaklu pada niewiele słów, mimo tego widowisko podejmuje ważne i uniwersalne tematy: odpowiedzialności za siebie i innych, władzy, wojny, ale także relacji międzyludzkich, przyjaźni i potrzeby bliskości.

Podobno ulubioną zabawą młodego Henryka Goldszmita (później znanego jako Janusz Korczak) było układanie klocków. Możliwości jakie stwarzają te proste bryły są niekończącą się pożywką dla wyobraźni i twórczego myślenia. I właśnie takie formy stały się podstawą scenografii autorstwa Mariki Wojciechowskiej. Animowane przez aktorów olbrzymie, minimalistyczne bryły przybierają rozmaite funkcje i w płynny sposób ilustrują kolejne wydarzenia. Twórcom przedstawienia udało się za pomocą kostiumu, gestu, ruchu, obrazu i muzyki stworzyć pole gry dla wyobraźni widzów. Budowane za pomocą metafory i licznych odwołań do współczesności i kultury popularnej obrazy dają wiele możliwości interpretacji zależnych jedynie od uważności i wrażliwości odbiorców.

Kiedy Maciuś zostaje Królem szybko przychodzi mu zmierzyć się z wyzwaniami jakie niesie ze sobą konieczność sprawowania władzy. Świat pod jego rządami budowany jest w opozycji do świata dorosłych. Rodzą się jednak pytania czy świat dorosłych jest gotowy na rządy dzieci i czy dzieci, w ogóle mogą być gotowe na rządzenie światem dorosłych?