W niewielkim mieście perskim mieszkali dwaj bracia: Kassim i Alibaba. Starszy, Kassim był pochmurny, zawistny, zły i chytry na pieniądze, ożenił się z córką bogatego kupca Aminą i wprowadził się do wielkiego bogatego domu. Młodszy, Alibaba był łagodny, wesoły, nie zazdrościł nikomu bogactwa, ożenił się z Zobeidą kobietą z biednego domu, a mimo to żyli szczęśliwie. Kassim nie chciał zbyt często widywać młodszego brata, bo wstydził się, że jest on nędzarzem. Pewnego dnia Alibaba chodząc w nocy po lesie usłyszał tętent koni i zobaczył 40 brodatych jeźdźców, którzy napełnione dukatami kufry przywieźli do tajemniczego skarbca. Alibaba usłyszał zaklęcie, które otwierało ów skarbiec ukryty w skale: Jest tu brama w skale, i są tu czary w bramie! Ku swej własnej chwale, otwórz się Sezamie! Kiedy zbóje odjechali, Alibaba podszedł do skały i wypowiedział zaklęcie, sezam otworzył się i Alibaba zabrał do domu mnóstwo złotych dukatów. Zobeida ogromnie się ucieszyła, ale chciała wiedzieć ile ich jest, pożyczyła więc garniec od Aminy, żony Kassima. Ta zaś dowiedziawszy się, że Alibaba posiadł ogromne bogactwo, powiedziała o tym mężowi. Kassim zapragnął tego bogactwa dla siebie, ale w swej chciwości kiedy był już z skarbcu, zapomniał jak brzmi zaklęcie otwierające sezam…