Wiersze Jana Brzechwy zawsze miały niesamowitą moc. Przebija z nich wielka wyobraźnia i kreatywność autora. Jest w nich dowcip, mnóstwo emocji, mądrość i zaskakująca puenta, ale także rym i rytm, dzięki czemu wiersze są łatwe do zapamiętania. Recytują je najmłodsze dzieci, które uczą się ich na pamięć od swoich rodziców i dziadków. Niewątpliwie, Brzechwa to jeden z najbardziej znanych autorów klasyki polskiej (nie tylko!) dla dzieci. Nic więc dziwnego, że podczas poszukiwania najlepszej polskiej literatury, słowacki reżyser Marián Pecko, trafił na tę wartościową i wielopłaszczyznową twórczość. A jak się okazuje, poezja, która od lat popularna jest w naszym kraju, którą znamy z dzieciństwa i jako dorośli czytamy dzieciom, nie jest powszechna u naszych sąsiadów. I to jest jeszcze jeden powód, by nasze artystyczne poszukiwania ująć jako teatralny „zoom na Brzechwę”.

Skąd pomysł na tytuł „Brzechwatorium”? Brzechwatorium – laboratorium:  bo scena, na której przygotowana została realizacja, to miejsce, gdzie bliżej przyglądamy się i badamy twórczość Jana Brzechwy. Poszukujemy zarówno tych mało znanych, jak i najbardziej popularnych utworów. Brzechwatorium – repetytorium: bo wielu z nas tę poezję zna i pamięta! A jeśli przypadkiem znakomite wiersze nam umknęły, to wspólnie je sobie powtórzymy. Może wystarczy pierwszy wers, by resztę wyrecytować z pamięci? Brzechwatorium – sanatorium: bo właśnie tam umiejscowiona jest  akcja spektaklu! A przedstawienie –  tak jak dobra poezja, muzyka i po prostu sztuka, może być lekarstwem na lepsze samopoczucie!