Należącą do ścisłego kanonu polskiej literatury dramatycznej „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej definiują dwa aspekty. Pierwszy to ponadczasowość. Jak mówi reżyser koszalińskiego przedstawienia Paweł Szkotak: „Jest to opowieść o rodzinie jakich wiele. Każdy, kto do niej należy jest złakniony miłości, ale nie potrafi jej dawać. W zimnym domu, w którym jedyne ciepło bije z kaflowego pieca często mówi się o Bogu i moralności, ale są to jedynie frazesy. Dulscy zamiast kochać, uczą oceniać ludzi”.
W czasach patologii społecznych, internetowego hejtu i przemocy słownej negatywne ocenianie ludzi ma charakter tak powszechny, że często nawet nie zdajemy sobie z niego sprawy. Tymczasem spektakl Pawła Szkotaka pozwala nam przyjrzeć się samym sobie – na ile jesteśmy Dulskimi? Odpowiedź może być przynajmniej zaskakująca.
Drugi aspekt definiujący „Moralność pani Dulskiej” zawarty jest w podtytule sztuki: „Tragifarsa kołtuńska”. Istotnie – hipokryzja, amoralność, chciwość, pogarda mieszają się tu z doskonale napisanymi rolami komediowymi i błyskotliwym poczuciem humoru, który nie zestarzał się przez 117 lat od prapremiery sztuki.
W spektaklu Pawła Szkotaka będzie więc – jak pisał Nikołaj Gogol: „I śmieszno i straszno”. Tak jak jest w życiu. I jak powinno być w teatrze.