Stanisław Wyspiański
Wesele

Reżyseria i opracowanie: Krzysztof Jasiński
Dekoracje: Maciej Rybicki
Kostiumy: Anna Czyż
Muzyka: Marek Grechuta, Piotr Grząślewicz, Marcin Hilarowicz, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Zbigniew Wodecki
Asystent reżysera: Marcin Zacharzewski
Projekcje: Aleksandra Rodobolska, Artur Michalik, Yann Seweryn, Jakub Ziółkowski
Obsada: Robert Koszucki, Radosław Krzyżowski, Karolina Szeptycka, Beata Rybotycka, Iwona Konieczkowska, Andrzej Deskur, Robert Ciszewski, Katarzyna Cichosz, Sylwia Zelek-Golonka, Aleksandra Sroka, Dominik Mironiuk, Hubert Paszkiewicz, Krzysztof Kwiatkowski, Michał Mikołajczak, Kamil Przystał, Grzegorz Mielczarek, Andrzej Róg, Mariusz Witkowski, Monika Cieciora, Dorota Kuduk, Kamila Bestry, Joanna Pocica, Marcin Zacharzewski, Krzysztof Pluskota, Daniel Chodyna, Kamil Olczyk, Piotr Cyrwus, Jerzy Trela
Premiera: 29 października 2022
Zdjęcia: Aleksander Walijewski

Wesele poety Lucjana Rydla i chłopki Jagusi Mikołajczykówny połączyło w bronowickiej chacie dwa światy: mieszkańców miasta i mieszkańców wsi, inteligentów i gospodarzy.  Goście nie potrafią się jednak ze sobą porozumieć: Wyście sobie, a my sobie./Każden sobie rzepkę skrobie – brzmi, także i dzisiaj gorzka, prawda o naszej narodowej „wspólnocie”.

Chwilowe pojednanie, powierzchowna fascynacja nie są w stanie zatuszować głębokich społecznych pęknięć. Krzysztof Jasiński, przykładając dramat Wyspiańskiego do naszej współczesności, pokazuje, że choć podziały obecnie przebiegają inaczej, są równie bolesne i trudne do przezwyciężenia. Noc bronowickiego wesela to jednocześnie noc listopadowa. Listopad zaś, jak pisał Wyspiański, to „niebezpieczna dla Polaków pora” – czas narodowych zrywów i czas pamięci. Nocą w bronowickiej izbie pojawiają się duchy przeszłości, zjawy, dawni herosi. Są niczym wyrzuty sumienia, niosą żal za utraconą szansą, zaprzepaszczoną nadzieją: Miałeś chamie złoty róg…

Dramat Wyspiańskiego to obraz „choroby polskiej duszy”, społecznego marazmu, duchowego paraliżu, niemocy, zamkniętych w metaforze chocholego tańca. To jednak także żywiołowy obrazek upojnej nocy, pełnej muzyki i tańca, weselnych przyśpiewek, wirujących kolorowych strojów, obficie lanego alkoholu.