„Witkacy przyszedł za wcześnie, Gombrowicz jest obok, Mrożek pierwszy przyszedł w samą porę. I to na obu zegarach: polskim i zachodnim.”

Mrożka najbardziej interesował człowiek w społecznym i kulturowym „garniturze”. Posługując się parodią i pastiszem próbował zdefiniować zasady, według których człowiek funkcjonuje w społeczeństwie. Zyskał miano prześmiewcy i kpiarza, a na jego sztukach publiczność w lot łapała wszelkie polityczne aluzje. Pisarz poruszał zagadnienia społeczne, ale równocześnie odwoływał się do etyki.

Dramat „Tango” uważany jest za jedną z jego najdoskonalszych sztuk. Bezbłędnie diagnozował polską współczesność i porównywany był do „Wesela” Wyspiańskiego. Zagrożenia, jakie niesie współczesna cywilizacja, wybrzmiały szczególnie silnie, bowiem ujęte zostały w uniwersalny model walki pokoleniowej.