W lipcu 1939 roku Witold Gombrowicz wsiadł na statek „Chrobry” płynący do Ameryki Południowej i nigdy nie powrócił do kraju. Zdumiewająca odmienność kulturowa upalnej i egzotycznej Argentyny pozwoliła dostrzec pisarzowi pochodzącemu ze szlacheckiej, hołdującej narodowym tradycjom, rodziny, jak bardzo my – Polacy wypieramy nasze pragnienia i namiętności w imię patriotycznego przymusu. Zderzenie polskości z południowym smakiem, konserwatywnego patriotyzmu z wolnością nowego życia na obczyźnie, rozbuchanej erotyki z ciasnym gorsetem narzucanych norm zaowocowało powieścią, w której Gombrowicz w przenikliwy i ironiczny sposób rozprawił się z narodowymi mitami, anachronizmami i stereotypami, powieścią, która jest, wciąż aktualną i bardzo w dzisiejszych czasach potrzebną, obroną niezależności jednostki i manifestacją indywidualizmu. Scenariusz spektaklu został uzupełniony o fragmenty „Dziennika” pisarza z pierwszych lat emigracji.