Jury V i VI Konkursu, które wybierze laureatów podczas 45. Opolskich Konfrontacji Teatralnych „Klasyka Żywa”
Anna Augustynowicz
Absolwentka teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Debiutowała w 1989 roku inscenizacją sztuki Marka Koterskiego „Życie wewnętrzne” w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu. Od 1992 dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie. Reżyserowała m.in. w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Teatrach Powszechnym i Polskim w Warszawie, TR Warszawa, Wrocławskim Teatrze Współczesnym, Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Zrealizowała pięć spektakli dla Teatru Telewizji. Swój repertuar opiera przede wszystkim na współczesnej dramaturgii polskiej i zachodniej, chętnie sięga po teksty nowatorskie, burzące stereotypy zarówno w sferze myśli, jak i języka, przygotowując ich prapremiery. Przez ponad dwadzieścia lat pracy artystycznej stworzyła w Szczecinie własny, charakterystyczny i niepowtarzalny język interpretacji scenicznej. Uformowała teatr rozpoznawalny w Polsce, cieszący się zainteresowaniem i uznaniem krytyki. Laureatka wielu prestiżowych nagród przyznawanych na ogólnopolskich przeglądach i festiwalach teatralnych (m.in. Paszportu Polityki, nagrody im. Zygmunta Hübnera „Człowiek Teatru”, nagrody im. Konrada Swinarskiego, medalu za zasługi dla Miasta Szczecina oraz licznych nagród i wyróżnień za spektakl „Ślub” zrealizowany w koprodukcji z Teatrem im. Kochanowskiego w Opolu).
dr Elżbieta Baniewicz
Krytyk teatralny. Od ponad trzydziestu lat pracuje w miesięczniku „Twórczość”, wcześniej pisała dla pisma „Teatr”, „Theatre en Pologne”, „Performing Arts Journal” i innych. Wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Autorka monografii: Kazimierz Kutz – Z dołu widać inaczej, Erwin Axer – Teatr słowa i myśli, Anna Dymna – Ona to ja, Janusz Gajos – Nie grać siebie oraz książki o pisarstwie Janusza Głowackiego – Dżanus, dramatyczne przypadki Janusza Głowackiego. Wydała tez dwa zbiory esejów – Lata tłuste czy chude, szkice o teatrze z lat 1990-2000 oraz Trudny czas, szkice o teatrze z lat 2000- 2012.
Wojciech Solarz
Aktor teatralny, filmowy i kabaretowy, scenarzysta i reżyser filmów niezależnych. Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Kursu Fabularnego w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. W latach 2003-2004 aktor Teatru Ateneum oraz w latach 2004-2012 aktor Teatru Narodowego w Warszawie. Zagrał wiele ról teatralnych na deskach warszawskich teatrów: Narodowego, Ateneum, Studio, Dramatycznego, Na Woli, Montownia, Laboratorium Dramatu, Capitol, Kamienica i Teatru Kochanowskiego w Opolu oraz liczne role filmowe, m. in. w filmach W. Krzystka, J. Bromskiego, V. Schlondorffa, Ł. Palkowskiego, I. Siekierzyńskiej, J. J. Kolskiego, A. Wajdy, J. Hofmanna, J. Komasy, A. Jadowskiej i innych. Zagrał również w kilkunastu Teatrach Telewizji.
Reżyser filmów niezależnych: „Tajemnica Alberta”, „Norbert, Juras i Syn” i „Okna, Okna” – pokazywanych i nagradzanych między innymi w Montevideo, Londynie, Los Angeles, Dżakarcie, Melbourne, Nowym Jorku, Wrocławiu, Gdyni oraz na Mastercard Off Camera w Krakowie.
Laureat Nagrody im. Jana Machulskiego za rolę w filmie „Odwyk” K. Jankowskiego oraz Nagrody Aktorskiej na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę Heathcliffa w „Wichrowych Wzgórzach” w reż. K. Kowalskiego.
Od 2010 roku współtworzy z kolegami aktorami „Kabaret na Koniec Świata”, do którego pisze teksty skeczy, monologów i piosenek. Również współtwórca i współscenarzysta serialu La La Poland.
dr hab. Wanda Świątkowska
Adiunkt w Katedrze Teatru i Dramatu na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się historią Reduty oraz działalnością Juliusza Osterwy; recepcją dramatów Williama Szekspira, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia Hamleta w kulturze polskiej; wykorzystaniem narzędzi performatyki w badaniach nad teatrem i dramatem.
Ostatnio opublikowała monografię o polskiej powojennej recepcji Hamleta: Hamlet.pl. Myślenie „Hamletem” w powojennej kulturze polskiej (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2019) oraz opracowała z Andrzejem Kruczyńskim tom dzienników Juliusza Osterwy dotyczący przedwojennych objazdów Reduty: Juliusz Osterwa, Dzienniki wypraw 1938–1939 (Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego – Muzeum Teatralne 2020).
Publikowała w „Pamiętniku Teatralnym”, „Dialogu”, „Kontekstach”, „Świecie Tekstów”, „Teatrze”. Od 2011 roku pracuje w zespole redakcyjnym czasopisma naukowego „Performer”. Należy do Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych.
dr Antoni Winch
Adiunkt w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, teatrolog, historyk dramatu, dramatopisarz, autor książki Dramat ciemnych gier. Teatr absurdu pre-postczłowieka (Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2015) oraz Szkoda Zachodu. Witkacy – Mrożek – Levin (Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2021). Laureat nagrody za najlepszy scenariusz oryginalny słuchowiska radiowego na festiwalu Dwa Teatry Sopot 2016 za słuchowisko Zagwazdrane żyćko. Rzecz o zakopiańskiej miłości (reż. Łukasz Lewandowski); laureat Grand Prix festiwalu Dwa Teatry Sopot 2018 jako współautor scenariusza słuchowiska Ordonka (reż. Dariusz Błaszczyk); za dramat Infolinia wyróżniony w zamkniętym konkursie na scenariusz słuchowiska radiowego „Muzyka: bohater, inspiracja, pretekst”, organizowanym przez Program 2 Polskiego Radia i Związek Autorów i Kompozytorów Scenicznych ZAiKS z okazji przypadającej w 2017 roku 80 rocznicy powstania Programu 2. W 2016 roku jego dramat Hanoch odchodzi bez słowa, w reżyserii Dariusza Błaszczyka, został zrealizowany jako spektakl telewizyjny w ramach programu TEATROTEKA przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych.
