Wiktor Ruben wraca do Wilka, gdzie przed piętnastu laty pracował jako korepetytor jednej z sześciu sióstr. Podróż do miejsca, w którym spędził młodość okazuje się dla niego przede wszystkim podróżą w głąb własnej świadomości. Niczym rapsod ku pamięci dawno minionych dni przynosi refleksję o nieuchronnym przemijaniu, niemożności wskrzeszenia wspomnień i odnalezienia utraconego czasu. Rozliczenie z wyobrażeniami przeszłości uświadamia bohaterom jak ogromny zrodził się dystans między ich obecnym życiem a marzeniami i aspiracjami sprzed lat. Czas przelał im się jak woda między palcami i już niczego nie mogą w pełni posiąść ani odzyskać. Z delikatnej materii prozy Iwaszkiewicza wyłania się zmysłowa opowieść o miłości, pamięci, tęsknocie, niespełnieniu i zmaganiu z upływającym czasem.