W Grze w Strindberga nie ma zwycięzców. Nie ma też pokonanych. Są tylko gracze. To ludzie uwikłani w swój los, namiętności, wielkie nadzieje i jeszcze większe rozczarowania. Skazani na udział w rozgrywce, której reguł nigdy do końca nie poznają. Zmieniają się one w trakcie jej trwania, z ruchu na ruch. Każdy może być ostatnim, wszystkie są fałszywe, a jednak trzeba je wykonywać. Nikt nie ma prawa wycofać się z gry. Rezygnacja z niej karana jest tylko w jeden sposób. Śmiercią. Nie ma odwołania od tego wyroku. Gra w Strindberga to gra w teatr, gra w aktorstwo. Prowadzi się ją
w onirycznym, zagadkowym, podszytym niepokojem uniwersum, na które składają się światy przedstawione dwóch sztuk genialnego Szweda – Gry snów oraz Silniejszej. Występujące w nich
kobiety mierzą się z ciężarem ludzkiego przeznaczenia, z tajemnicami duszy i serca. Kochają, tęsknią, rozpaczają, są zazdrosne, dumne, małostkowe, próżne, niepewne, godne podziwu i największego współczucia.