Najdroższa Dulcyneo, wybacz!
Piszę do Ciebie ten list wiedząc, że odpowiedzieć mi nie możesz. Jednak proszę, nie gniewaj
się. Nie mogłem dzisiaj przyjść. Zatrzymało mnie wiele przygód. My błędni rycerze dużo
walczymy a potem morzy nas nasz rycerski sen. Ty także jesteś w tym śnie, tylko oczywiście
dużo większa i jeszcze piękniejsza. Kiedy budzimy się rano, lubimy się jeszcze trochę
powylegiwać. Pisząc ten list leżę właśnie wygrzewając się na ciepłym piasku la Manchy i
nieustająco myślę o Tobie. Całuję Twe delikatne dłonie.
Do zobaczenia! Wyruszam niebawem. Będę u Ciebie jutro.
Twój D. K.
Don Kichot jest spektaklem o nieoczywistym i zróżnicowanym języku. Jego forma próbuje
godzić ducha rycerskiej opowieści Cervantesa i doświadczenia współczesnego teatru z jego
skłonnością do komentowania aktualnej sytuacji społeczno-politycznej i historycznej. Poprzez
muzykę na żywo, elementy teatru formy i teatru dramatycznego łączy w sobie odległe
koncepcje estetyczne, chcące odnaleźć wspólny mianownik w zaśmieconej rzeczywistości
jaka nas otacza. Mamy zatem do czynienia z wydarzeniem muzyczno-wizualnym, gdzie
bohater klasyczny staje się medium poddanym eksperymentowi. Interesuje nas, co obrosły w
interpretacje i konteksty Don Kichot znaczyłyby dziś? Jaką rzeczywistość by odbijał, co my
w jego lustrze zobaczylibyśmy poprzez swoje odbicie. Próbujemy się zastanowić, jak jego
wizja świata motywowałyby i determinowałaby nasze działania. Don Kichot otwarcie nazywa
Dulcyneę ideą stworzoną według własnej wizji świata. Nie mamy odpowiedzi jaka jest nasza
Dulcynea. Chcemy być w tej podróży Sancho Pansą z ciekawością obserwującym co z
tegorocznego spotkania z Don Kichotem wyniknie. Spektakl ma formułę otwartą, gotową to
pytanie stawiać co roku na nowo.