Duch tragicznej, niespełnionej miłości i niemożność wyrażenia siebie w warunkach
konserwatywnego społeczeństwa są szczególnie obecne w „Krwawych godach”.
Adaptacja Małgorzaty Maciejewskiej łączy tekst dramatu Lorki z fantazją o jego
ostatnich dniach, które poeta spędził w ukryciu u swojego przyjaciela z młodości i –
być może – kochanka. Naczelnym tematem są tutaj miłość i pożądanie, które nie

poddają się racjonalnej ocenie i kontroli. Są żywiołem, siłą destrukcyjną i
rewolucyjną, wymykającą się normom i nieuznającą żadnej zwierzchniej władzy.
Miłość jest dla bohaterów Lorki przekleństwem i wyrokiem śmierci, a jednocześnie to
ona nadaje sens i wartość ich egzystencji. Tylko miłość może przekroczyć społeczne
i polityczne granice, zdaje się mówić poeta. I – paradoksalnie – tylko kochankowie
przeżyją.