Marek Hłasko
Ósmy dzień tygodnia

Adaptacja i dramaturgia: Klaudia Gębska (AST Kraków)
Scenografia, kostiumy i reżyseria światła: Kacper Łyszczarz (ASP)
Muzyka: Szymon Wantuła (AM)
Multimedia: Iga Elertowicz (ASP)
Media i wideo: Mikołaj Pływacz (TP)
Opieka ze strony AM: Marcin Rupociński
Opieka ze strony ASP: Marianna Lisiecka-Syska i Zachariasz Jędrzejczyk
Opieka ze strony AST: Hubert Sulima
Opieka graficzna ze strony Teatru Polskiego we Wrocławiu: Anna Basiak

Koordynatorka spektaklu: Karolina Gonera (TP)
Inspicjentka: Ewa Wilk (TP)
Suflerka: Magdalena Kabata (TP)

Projekt plakatu: Iga Elertowicz (ASP)

Obsada: Sofia Grzybacz (AST), Michał Skiba (AST), Michał Łukasik (AST), Magdalena Różańska (TP), Andrzej Olejnik (TP), Mateusz Guzowski (AST), Ernest Nita (TP), Anastazja Kowalska (AST)

Premiera: 11 października 2024

Główną osią inscenizacji Ósmego dnia tygodnia Marka Hłaski jest artystyczne
przepracowanie zagadnień dziedziczenia rodzinnych traum, kwestii seksualności, relacji
uczuciowych oraz dziewictwa.
Znieczulona strachem przed zmianą rodzina, w której żyje główna bohaterka – Agnieszka,
nie rozumie jej potrzeby samostanowienia. Młoda kobieta poddaje krytycznej obserwacji
otaczający ją świat. Pogrążona w depresji matka, oskarżając córkę o „puszczanie się”,
projektuje na nią własne doświadczenia i nie umie znaleźć z Agnieszką wspólnego języka.
Zdominowany przez żonę ojciec beznadzieję codzienności leczy myślą o wyjeździe na ryby.
Brat Grzegorz pił, pije i będzie pił. Chłopak Agnieszki Pietrek, przygnieciony
doświadczeniem pobytu w więzieniu, nie jest w stanie oderwać się od bolesnych wspomnień
i koncentrując się na własnej traumie, nie umie zrozumieć lęków i pragnień partnerki.
Mieszkający kątem w domu Agnieszki Zawadzki, pozując na brutalnego twardziela, chce
udowodnić swoją męskość, której ucieleśnieniem jest naprawiany przez niego motor;
ostatecznie jednak nie jest w stanie przełamać własnej nieśmiałości i naiwnie głosi
niewinność zdradzającej go narzeczonej. Agnieszka, zrozumiawszy, że otaczający ją
mężczyźni kochają mit kobiety, postanawia dokonać rytuału przejścia – utraty dziewictwa z
przypadkowo poznanym mężczyzną. Chce doświadczyć świata na własnych zasadach bez
męskiego, nieudacznego przewodnictwa. Czy da jej to poczucie wolności?