BABA-DZIWO to nie tylko opowieść o dyktatorze w spódnicy. To zgrabna parabola obrazująca fuzję władzy politycznej i płci – a raczej seksualności – uwikłanych w perwersyjną grę… O co ta gra? Jak zwykle – o rząd dusz. Toczy się jednak nie – jak chciała autorka – między skompromitowaną dyktatorką a idealizowaną klasą średnią. Antagonistami władzy są tutaj przedstawiciele grupy społecznej najgłębiej uwikłanej w grę polityczną: artyści. Bo z sadomasochistycznej relacji „ciało – polityka” rodzi się równie cudowne, co upośledzone dziecko: sztuka.