„Ferdydurke” to jednocześnie  traktat psychologiczno-filozoficzny i  satyra społeczna.  Pełna drwiny  ale i  bezsilności opowieść o relacjach międzyludzkich, podszytych nieuchronnym absurdem i wszechogarniającą „gębą” . Gombrowicz demaskuje napuszoną powagę i walczy ze sztucznością formy, rozważa problematykę niedojrzałości, młodości oraz opresyjności społeczeństwa i kultury – zwłaszcza polskiej, szlacheckiej, katolickiej i zaściankowej. W Teatrze Fredry po jedną z najbardziej znanych powieści na świecie, klasykę literatury polskiej, sięga reżyser Piotr Ratajczak, znakomicie znany ze swych realizacji m.in. w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, Teatrze Polskim w Poznaniu, Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Teatrze Śląskim w Katowicach, Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie czy  warszawskiej Polonii.

Twórcy spektaklu zainspirowani głównymi wątkami powieści, opowiadają o wyzwoleniu człowieka z formy, narzucanej zarówno przez społeczeństwo, bliskich, jak i tradycję, system kształcenia i media oraz o ucieczce od „gęby” i schematycznego postrzegania drugiego człowieka. Trzydziestoletni Józio – główny bohater spektaklu – zostaje porwany przez dawnego nauczyciela do współczesnej szkoły, sytuacji miłosnej w nowoczesnym domu i wielopokoleniowej rodziny.  Świat, w którym przystało mu istnieć jest martwy, a idee przestarzałe i nieaktualne. Pojawiająca się na scenie postać Gombrowicza komentuje zastany świat i wskazuje na służebność Polaków wobec Polski – traktowanej wyłącznie serio, jako symbol i powinność.