Monodram „Uciec od rozpaczy. Życie romantyczne zamknięte w monodramie” to spektakl oparty na literaturze romantycznej, stworzony przez artystów młodego pokolenia. Jest to próba prześledzenia najciekawszych i najistotniejszych znaczeniowo dla późniejszej kultury motywów występujących w epoce, która na zawsze zapisała się w tożsamości narodowej Polaków. Jednocześnie twórcy stawiają sobie za cel przede wszystkim udowodnienie tezy, iż pomimo bardzo wyraźnych kontekstów historyczno-politycznych można tę literaturę czytać dziś uniwersalnie, poszukując tam nie tylko coraz to nowych nawiązań do sytuacji narodu polskiego w pierwszej połowie XIX wieku, ale przede wszystkim człowieka.
W formie monodramu aktorka przedstawiać będzie fragmenty kolejnych dzieł literatury polskiego romantyzmu, wykorzystując do tego warsztat aktora lalkarza jak i nauczyciela polonisty. Przy pomocy teatru formy spróbuje zmierzyć się nie tylko z arcydziełami powszechnie znanymi (jak np.: „Dziady” Adama Mickiewicza, „Kordian” Juliusza Słowackiego, „Nie-Boska Komedia” Zygmunta Krasińskiego etc.), ale postara się także przywołać dzieła zapomniane (jak np.: „Maria” Antoniego Malczewskiego), które pomimo swojej wielkości nie zapisały się w pamięci większości Polaków.
Nie będzie to jednak czysta inscenizacja tekstu romantycznego. Pomiędzy kolejnymi fragmentami, aktorka dzielić się będzie z widzami komentarzami historyczno-literackimi, anegdotami z życia autorów oraz ciekawostkami na temat poruszanych tematów. Formuła ta pozwoli na nawiązanie z widzem kontaktu i wciągnięcie go w świat wspólnego odkrywania nowych znaczeń zapomnianych już dzieł.
Twórcy tej realizacji, liczą na przypomnienie literatury romantycznej dziś i przyjrzenie się jej na nowo z perspektywy młodego człowieka. Głównym odbiorcą przedstawienia jest bowiem młodzież licealna, która z dziewiętnastowieczną literaturą zmagać się musi na co dzień w ramach kanonu lektur. Nowe spojrzenie na trudne z pozoru utwory może zachęcić licealistów do ponownego przyjrzenia się dziełom romantycznym i odkryciu w nich czegoś więcej. Obecność na scenie tylko jednej aktorki nie tylko podkreśla osamotnienie bohatera romantycznego, ale stanowi także zaproszenie do kameralnego świata wspólnych poszukiwań w literaturze, która pomimo pozornie sztucznego, zapisanego pięknymi słowy opisu przeżyć wewnętrznych opowiada o prawdziwych emocjach, które przy bliższym spojrzeniu, mogą okazać się tożsame z przemyśleniami młodych ludzi dziś.
