Twórczość Stanisława Lema, znanego na całym świecie polskiego pisarza science fiction, filozofa, futurologa, jest i będzie ponadczasowa.

W „Dziennikach gwiazdowych” Lem wnikliwie analizuje ludzką naturę, konsekwencje rozwoju techniki i nauki, a także materialny i duchowy dorobek ludzkości. Wnioski wynikające z jego bezkompromisowych rozważań nie napawają optymizmem. Diagnozę łagodzi sposób, w jaki Autor rozprawia się z niedoskonałościami kosmosu i człowieka. Wszechobecna ironia i dystans sprawiają, że śledząc przygody Ijona Tichego, uśmiechamy się raczej, niż popadamy w czarnowidztwo. Dzieje się tak, bo bohater Lemowskiej Odysei jawi się jako jeden z nas – marzy, aby uczynić otaczający go świat lepszym i wydaje mu się, że można to zrobić w niezwykle prosty sposób. Jednak podobnie jak my, bohater Lema jest bezradny zarówno podczas prób zbawienia ziemskiego świata, jak i w obliczu pytań ostatecznych.

Inscenizacja „Dzienników Gwiazdowych” Małgorzaty Zwolińskiej w sposób niezwykle jasny i zrozumiały wyjaśnia najbardziej nawet złożone sensy zawarte w podróżach Tichego. Zachowuje także to, co w tych opowiadaniach niezwykle ważne, czyli humor, i ciepły, serdeczny stosunek do zmagań bohatera z napotykanymi przeciwnościami. Dzieje się tak dzięki potraktowaniu przygód Tichego jako jego podróży w głąb siebie. Zamysł inscenizacyjny Zwolińskiej jest swoistego rodzaju „Kosmiczną Kartoteką”, w której postaci i zdarzenia „mieszkające” w głowie bohatera, materializują się i stają się jego – i nas widzów – realnością. Zabieg ten pozwala zwiedzać Tichemu najodleglejsze galaktyki bez ruszania się z domu. Wielość rozwiązań inscenizacyjnych, często niezwykle zabawnych i zaskakujących, sprawia, że cała historia dzięki kontekstowi plastycznemu staje się bardziej zrozumiała i wyrazista.

Spektakl dotyka współcześnie aktualnych i palących kwestii, np. istnienia i wykorzystania sztucznej inteligencji oraz niebezpieczeństw z tym związanych.

Zarówno Lem, jak i autorzy przedstawienia – Adolf Weltschek (reżyser) i Małgorzata Zwolińska (autorka adaptacji i scenografii), podchodzą do przedstawionych tematów z dystansem, posługując się groteską, ironią i sarkazmem. W niektórych momentach pojawia się w spektaklu również poważniejszy ton. Dzięki umiejętnemu balansowaniu pomiędzy tymi dwoma sposobami opowiadania, spektakl zyskuje szczególną siłę wyrazu i przykuwania uwagi. Właśnie dlatego przedstawienie ogląda się z dużą przyjemnością i zaciekawieniem. Do tego wartkie, zabawne dialogi, liryczne piosenki, wyrafinowany dowcip i inteligentnie zastosowana plastyka. Ten oparty na wyjątkowej prozie spektakl, adresowany do dorosłych i młodzieży, pokaże widzom cząstkę ich samych.

Dokąd podąża Ijon Tichy, a wraz z nim ludzkość?
Spektakl dla widzów powyżej 14 lat