Jury II edycji konkursu KLASYKA ŻYWA i 42. Opolskich Konfrontacji Teatralnych „Klasyka Polska”
Janusz Majcherek (przewodniczący) – dramaturg Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana, wykładowca Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza, krytyk i historyk teatru. W latach 1982 – 2010 związany z redakcją „Teatru” (redaktor naczelny od 1996 do 2006). Publikował m.in. w „Dialogu”, „Twórczości”, „Res Publice” i „Gazecie Wyborczej”. Jest stałym współpracownikiem „Zeszytów Literackich” i felietonistą portalu teatralny.pl. W 2016 wydał książkę Niedoskładanka. Teksty o teatrze.
Małgorzata Leyko – teatrolog i kulturoznawca, profesor, pracuje w Katedrze Dramatu i Teatru Uniwersytetu Łódzkiego, wykłada także w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W latach 2007-2014 była kierownikiem literackim w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Zajmuje się badaniami nad teatrem niemieckojęzycznym w XIX i XX wieku, teatrem żydowskim w Polsce, polsko-niemieckimi stosunkami teatralnymi, teatrem jako instytucją oraz tańcem i ruchem w teatrze. Z tego zakresu opublikowała monografię Reżyser masowej wyobraźni. Max Reinhardt i jego teatr dla pięciu tysięcy (Łódź 2002) oraz liczne artykuły i rozprawy. W książce Teatr w krainie utopii. Monte Verità, Mathildenhöhe, Hellerau, Goetheanum, Bauhaus, (Gdańsk 2012) zajmowała się wczesnymi poszukiwaniami Rudolfa Labana, współpracą Émile’a Jaques-Dalcroze’a z Adolphem Appią w Hellerau, eurytmią Rudolfa Steinera i sceną Bauhausu. Jest redaktorem tomów zbiorowych Łódzkie sceny żydowskie (Łódź 2000) i Teatr masowy – teatr dla mas (Łódź 2011) oraz współredaktorem kilkunastu książek wydanych w Polsce i w Niemczech. Ważną część jej dorobku naukowego stanowią przekłady tekstów naukowych i artystycznych z języka niemieckiego. Na język polski przełożyła m.in. dramaty Gerta Jonkego, Petera Turriniego i Artura Schnitzlera. Obecnie kieruje zespołem opracowującym pierwszy polski słownik poświęcony zagadnieniom tańca w XX i XXI wieku.
Gabriela Muskała – aktorka teatralna i filmowa, autorka sztuk teatralnych. Urodziła się w Kotlinie Kłodzkiej. W teatrze debiutowała jako studentka łódzkiej Filmówki tytułową rolą w musicalu Ania z Zielonego Wzgórza (1992 – Teatr Powszechny w Łodzi). Jednym z jej ulubionych reżyserów jest Mariusz Grzegorzek, u którego debiutowała główną rolą w filmie (Królowa aniołów 1999). W Teatrze im. Jaracza w Łodzi zagrała w wielu reżyserowanych przez niego sztukach, m.in: tytułową Agnes w Agnes od Boga Johna Pielmeiera (1996) czy Virginię w Posprzątanym Sahry Ruhl (2012). Na deskach tego teatru spotkała się też m.in. z Barbarą Sass, u której zagrała Irinę w Trzech siostrach Michaiła Czechowa (1997) i tytułową Merylin Mongoł Nikołaja Kolady (2002). W 2015 r. po raz czwarty w karierze otrzymała Złotą Maskę (nagroda krytyków teatralnych) – tym razem za rolę Żony w przedstawieniu Ich czworo w reż. Małgorzaty Bogajewskiej (Teatr im. Jaracza w Łodzi). Za tę samą rolę została też nagrodzona w ubiegłorocznym konkursie Klasyka Żywa. Jej ostatnia teatralna rola to tytułowa Wassa Żeleznowa w reż. Leny Frankiewicz (Teatr im. Jaracza Łódź 2016). W Warszawie zagrała m.in. Żonę w Koronacji Marka Modzelewskiego w reż. Łukasza Kosa (T. Narodowy 2003), a także Marię Podsiekalnikową w Samobójcy Nikołaja Erdmanna w reż. Marka Fiedora (T. Dramatyczny 2004). Muskała zagrała również główne role w filmach: Podróż, Krzysztof, Aria Diva a także w nagrodzonym na Festiwalu Filmowym w Wenecji (1994r) francuskojęzycznym filmie Cała zima bez ognia. W 2011 roku na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni otrzymała nagrodę za drugoplanową rolę w dramacie psychologicznym Wymyk w reż. Grega Zglińskiego. Rok później została wyróżniona Jantarem za główną rolę kobiecą w komedii Być jak Kazimierz Deyna (reż. Anna Wieczur -Bluszcz) na Festiwalu „Młodzi i Film”. Ostatnio zagrała m.in. w Wołyniu Wojtka Smarzowskiego (2016) i Moje córki krowy Kingi Dębskiej (2016). Za jedną z głównych ról w tym filmie była nominowana do Orła (Polskiej Nagrody Filmowej). Aktorka jest obecnie w zdjęciach do filmu p.t.: Fuga wg. własnego scenariusza (reż. Agnieszka Smoczyńska). Popularność przyniosły jej role w serialach TVP: Londyńczycy, Głęboka woda i Paradoks. Jej sztuki (Podróż do Buenos Aires i Daily Soup) pisane razem z siostrą Moniką pod pseudonimem Amanita Muskaria zostały przetłumaczone na wiele języków i od lat grane są z powodzeniem w Polsce i za granicą.
Piotr Ratajczak – absolwent Wydziału Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Konsultant Programowy Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Dyrektor Artystyczny i pomysłodawca Festiwalu Debiutów Reżyserskich „M-Teatr” w Koszalinie, były dyrektor artystyczny Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu oraz wieloletni członek komisji artystycznej Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie. Reżyserował na kilkunastu scenach polskiego teatru min. w Poznaniu, Krakowie, Warszawie, Szczecinie, Olsztynie, Wałbrzychu, Katowicach, Sosnowcu, Opolu. W swoich realizacjach skupia się na gorących tematach społeczno-politycznych (Biała siła, czarna pamięć, Bez znieczulenia On wrócił) lub dotyczących kontrowersji najnowszej historii (Piszczyk) często inspirowanych scenariuszami filmowymi ( m.in. Wodzirej , Bohater roku, Dziewczyny do wzięcia) we współpracy z cenionymi polskimi dramaturgami (Piotr Rowicki, Artur Pałyga, Jan Czapliński). Sięga też po klasykę we współczesnej estetyce (Ryszard III, Kartoteka, Szewcy).
