Sztuka Tymoteusza Karpowicza Dziwny pasażer dzieje się w nocy we współczesnej Warszawie i opowiada o lękach – społecznych i indywidualnych – dwóch pokoleń Polaków.

Wiekowy Pasażer poszukuje cieni, których nie ma, opowiada o przeszłości. Młody Szofer jest skazany na słuchanie. U Karpowicza w tej dziwnej podróży w okolicach świtu, kiedy, wedle Chińczyków jest najciemniej, wszystko jest schowane, utajone, z pogranicza bytu i niebytu. Jazda taksówką po wyciemnionym mieście staje się wiwisekcją, katalogiem lęków rozpisanym na perfekcyjnie ułożoną psychodramę. Enigmatyczny Pasażer przerzuca swoje traumy na Szofera.

Sztuka jest metaforą społecznych uzależnień od pamięci, pokazuje jak łatwo manipuluje się tradycją, a na ogólnym planie – przeszłością. Dziwny pasażer pod płaszczykiem starych, wydawałoby się przebrzmiałych i niebyłych problemów, ukazuje widzowi mechanizm przerzucania traum z pokolenia na pokolenie, co w Polsce zbiera szczególnie bolesne społeczne żniwo.

Premiera Dziwnego pasażera Tymoteusza Karpowicza przygotowana jest w dziesiątą rocznicę śmierci autora, pięćdziesiąt jeden lat po prapremierze tego dramatu na naszej scenie w reżyserii Andrzeja Witkowskiego. Spektakl z 1964 roku miał swą telewizją wersję, jej pierwsza emisja miała miejsce 28 września 1966, zapis niestety nie zachował się.