Tadeusz Różewicz w didaskaliach proponuje, by miejscem akcji Kartoteki był „zwykły, przeciętny pokój”. My poszliśmy o krok dalej i w ogóle rezygnowaliśmy z określenia miejsca akcji. Mało tego – zrezygnowaliśmy również z Bohatera. Wszystko po to, by ukazać widzom wnętrze Kartoteki, by sami doświadczyli jej rozpadającej się logiki. U nas nie ma jednego miejsca akcji, jednego czasu, jednego bohatera, jednej sprawy. Jest jednak walka o elementarną szczerość wobec siebie, wobec innych i wobec świata; szczerość, która często graniczy ze zwątpieniem. Nawet jeśli całość spektaklu spaja melancholia, czy nihilizm, to jednak stany te stwarzają niezwykły, a przede wszystkim barwny katalog asocjacji, skojarzeń i kalamburów językowych; katalog, który kojarzy się z cyrkiem lub… OPERETKĄ NARODOWĄ.
Zapraszamy w świat blagi i patosu, depresji i ekspresji, sensu i zwątpienia, który postanowiliśmy zbudować, wykorzystując do tego cały budynek mieszczący w sobie Scenę Stolarnia i Scenę Nurt. Nasz spektakl stanie się dla ciebie planszą gry fabularnej. Bohatera i jego wartości stworzysz sam, w zależności od strategii i ścieżki którą podążysz.

Spektakl powstał w koprodukcji z Wrocławskim Teatrem Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego, w ramach projektu www://strefy_kontaktu 2016, którego zwieńczeniem będzie festiwal, organizowany w ramach programu Wrocław – Europejska Stolica Kultury 2016, poświęcony twórczości wybitnych dramaturgów związanych z Wrocławiem: Helmutowi Kajzarowi, Tymoteuszowi Karpowiczowi i Tadeuszowi Różewiczowi.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.