W starożytnej mitologii piękna Europa zostaje uwiedziona, a następnie porwana przez Zeusa, władcę bogów, przemienionego w białego byka. Do symboliki tej opowieści sięga Jarosław Marek Rymkiewicz w swoim – nigdy dotąd nie wystawianym – tekście. Autor nie tylko krytykuje w nim zaślepienie elit, ale także w charakterystyczny dla siebie sposób rozbija sceniczną fikcję, by ujawnić teatralność świata.

Akcja tej „farsy” dzieje się na francuskim dworze przełomu XIX i XX wieku. Piękna Europa, młoda, rozochocona i nieposkromiona, to córka arystokratycznej rodziny Pompadurów. Wbrew planom rodziców, nie chce ona jednak wyjść za mąż za delikatnego angielskiego księcia – woli mołdawskiego kniazia, który okazuje się dzikim i nieprzewidywalnym anarchistą. W samo serce ich miłosnych perypetii wkroczy z impetem Kicio, zbuntowany widz, który chciałby zmienić to i owo (on także wzbudzi zainteresowanie Europy). Podczas gdy arystokracja tańczy walca i je ostrygi, znany jej porządek świata zmierza ku upadkowi…