„Balladyna” to niezwykła w wyrazie, autorska interpretacja klasycznego dramatu, bliskiego Szekspirowi  i powieściom gotyckim, dokonana przez znanego białoruskiego reżysera Olega Żiugżdę. Jak pisze Juliusz Kleiner „Akcja opiera się na kaprysach przypadku – ale w owym szaleństwie przypadku jest metoda. […] Wśród osób dramatu jest kobieta, jakby stworzona na małżonkę Kirkora – Alina; tymczasem Kirkor Balladynę dostanie za żonę. Chodzi po lesie nadgoplańskim człowiek, na kochanka Goplany stworzony – Filon; lecz ona rozmiłuje się w rubasznym Grabcu-pijanicy. Cudowna korona czeka na czoło mądre i szlachetne [….] tymczasem najpierw głupca ozdobi, a potem zbrodniarkę”. W „Balladynie” postaci świata rzeczywistego przeplatają się z magicznymi  zjawami  z baśni. Surowa w wystroju gospoda staje się na przemian malinowym chruśniakiem, lasem, pałacem, polem bitwy, czy salą sądową. Wszystko to za sprawą  efektownych projekcji multimedialnych i aranżacji świetlnej. Muzyka Bogdana Szczepańskiego buduje nastrój spektaklu, a całość spina klamrą jeden z najbardziej lubianych utworów w wykonaniu Anny German „Tańczące Eurydyki”.  Spektakl  zrealizowany jest w konwencji żywoplanowo-lalkowej.