Mimo skróconego sformułowania, chodzi nie o „klasykę” w ogóle, lecz o „klasykę dramatu”. Po pierwsze, „klasyka” oznacza kanon – sztuki uznane za ważne w historii polskiego dramatu, wciąż na nowo odczytywane, interpretowane, uwzględniane w szkolnych programach, pojawiające się na scenach przynajmniej od czasu do czasu (np. Mickiewicz, Słowacki, Fredro, Wyspiański, Zapolska, Witkacy, Różewicz, Gombrowicz). – pisze dr Halina Waszkiel
Halina Waszkiel, „Klasyka Żywa – próba definicji” (PDF, 129 KB)